استعمارستیزی در دیوان محمد مهدی جواهری

قرن بیستم عراق، شاهد حوادث مهم و تلخی چون، تشکیل رژیم سلطنتی در سال 1921م، شکل گیری احزاب سیاسی مختلف، ایجاد نظام جمهوری در سال 1958م، به قدرت رسیدن حزب بعث و روی کار آمدن صدام حسین به سال 1979م، بود که همه ی این اتفاقات، با انجام کودتاهای خونین و کشته شدن مردم بی گناه همراه بود. اما در رأس این حوادث، نفوذ استعمار به عراق قرار داشت که دل هر انسان فهیمی را به درد می آورد. استعمارگران قدرت طلب، سعی داشتند با چپاول فرهنگ و هویت مردم عراق، به سلطه ی خود بر آن کشور، ادامه داده و منابع غنی نفت را به یغما برند. اما در مقابل، افرادی در عراق بودند که از نفوذ استعمار، احساس خطر کرده و با بینش و روشنفکری که داشتند سعی بر ممانعت از غارت ملتشان توسط استعمارگران می نمودند. در این میان، نام محمد مهدی جواهری بر تارک مبارزان با استعمار می درخشد. وی شاعری متعهد به مبادی اسلام، ملتزم به هویت ملی خود، و در پی آن متأثر از حس ناسیونالیسم مثبت می-باشد. به همین جهت، جواهری بیش از دیگران، خود را در قبال ملت و کشورش مسوول دانسته و قدم در راه مبارزه با استعمار می گذارد و با سلاح بیان و قلم، شعرهای ضد استعماری می سراید. بدین ترتیب، وی به عنوان یک شاعر انقلابی و استعمارستیز قرن بیست عراق پا به عرصه ی شعر می نهد و با سرودن قصایدی چون «الثوره العراقیه»، «أیّها الوحش .. أیّها الاستعمار» به عنوان یک شاعر ملی در جهان عرب شناخته شده و به «شاعر العرب الأکبر» ملقب می گردد.